دل من دیوانه شده

دیر زمانیست دل من، دیوانه شده

با همه یار و  از خود من، جداگانه شده 

از آن روز،که دیده اش به جمال یار افتاد

کرده  فراموشم  و ،  ساکن میخانه شده

هر چه گویم، از او برگردان نظر و مکن زار

گویی کر و لال است و، با من بیگانه شده

مانده ام با تن خسته و سوخته ،از داغ فراق

با سینه ی خالی از دلی که، عاشق و مستانه شده

دم به دم غرق ، در رویا و رخ یار می شود

تپشش هر دم ،بیشتر و مثل توپخانه شده

مرا خار و رسوای، عام و خاص کرده است

نزد خویش گمان کرده ،نامدار و شاهانه شده

عقل بگفتا به دل، عشق سرابی بیش نیست

دل خنده ای کرد و گفت عشق من ،رودخانه شده

جنگ است ،دائم میان دو منطق عقل و دل، اما

این جنگ،نداشت پیروز میدان و،افسانه شده

جلیل میاحی