خواب تو را دیدم

دوش خوابِ تورا دیدم،از خواب پریدم

دلـنگران لرزیدم،از اضطراب پرسیدم

این چه گناهیست که مرتکبِ آن شده ام؟

‌از خطاب با تو خسته و از عتاب بریدم

روزها میدمی همچو آفتاب، بر سر من

شبها می درخشی،بر افکارِ خرابِ پلیدم

اضطراب بخندید و بگفتا،به منِ آشفته حال

من طلبیده ی دعای تو و،مستجاب سعیدم

بگفتم زشت چهره ی پلید،طلب نکردم تورا از رب السعید

تو آمدی کنارم کردی سیه روزگارم،ازتو فقط عذاب دیدم

بگفتا جزی از عشقم،که تو طلب کردی مرا

هیچ عشقی جز به خالق،خالص و ناب ندیدم

عشق خدا کردی رها عاشق مخلوق شده ای

عشق مخلوق ترس است و عذاب و من سراب تردیدم

بگفتم ای اضطراب کردم من انتخاب،گرعشق باشد

ترس و نگرانی و عذاب،همگی بمانید در دل تواّب شهیدم

حرف هایمان به اتمام رسید و من فهمیدم

زیر بار عشق و زخم های پر التهاب خمیدم

عشق تورا با تمام درد و زخم هایش به جان دل گزیدم

و از کرده خویش خرسند و به این انتخاب بالیدم

ای نازنین هر شب برایت می نگارم تا طلوعی دیگر

و من در حسرت دیدن چشمانت اسیر تراب تبعیدم

نگار من سخت است ندیدن ماه رویت،اما

صدای نفس هایت تا هست در انقلاب جاویدم

با نام و یاد تو،شاد و خرم بودم روز و شب ،اما

شنیدم خبر رفتنت را،دور خود مانند گرداب چرخیدم

آن روز من بودم و یک دنیای تارو تاریک و سرد

خدا هم شاهد بود که من آن روز خوناب باریدم

بی اختیار و بی هدف مانند دیوانه ها

در کوی و برزن بی حواس و بی رکاب دویدم

ناگهان به جنگل سیاه جدایی رسیدم

سرگردان و آشفته حال در باتلاق مرداب تپیدم

غرق در غرور بودم حال در باتلاق فرو فریاد کشیدم

ناگهان از دور از پشت یک نور جواب شنیدم

بگیر شاخه ی امید را برهان از این عشق جان خویش را

او نمی دانست،جان من تو بودی و از این باب خندیدم

سراسر دنیای من غم و غصه بود این هم پایان این قصه بود

در تابوت خاطراتت خوابیدم با بوی خوش آنها از خواب پریدم

جلیل میاحی