هوس باز

بنام عشق و عاشقی آمد بسویم

شـد تمام قـدرت و زور بازویـم

از شراب عشق مستِ خراب بودم

در صحرای دل غـرقِ سراب بودم

هست و نیستم شد حصارش

تمام جـان و دل کـردم نثارش

دیری نگذشت و ستم روزگار

طعم تلخش کرد بر من آشکار

رفت و کبوتر عشق بی دانه ماند

رفت و جان و دل من ویرانه ماند

من کجای زندگی اشتباه کردم

کجای قصه را ،من سیاه کردم

که تا چشمش به غیر من فتاد

دلش لرزید و قصد بر او نهاد

از من رمید و به سرعت دوید

از برای عشقِ او قلبش تپید

چنین است سیرت هوس بازان

عشق می ورزند همچو طوفان

سیر می شوند و رهایت می کنند

از برای هوس خود فدایت می کنند

می روند و دل می ماند و ویرانه ها

این چنین است عشق ورزی دیوانه ها

عشق به خدای واحد تماشایست

باغ گل و سنبل و شکوفایست

جلیل میاحی