تل و شجره

تل و شجره

تعیش شجرة ضخما و کبیرة فی السن

علی تل من تراب و صغیر

کانت الشجره رقیقة الحساس

و تحب من کل جنب ها

و علی اوتار الریح ترقص اوراق ها

و الی الصداقه تضحی عمرها

متعشعشات الطیور و العصافیر فوق ها

و تتکاثر الورود تحت ضلال ها

تتلاعب الفرافیش به اروع الوان ها

و تغنی البلابیل به احلا اصوات ها

و اصبح اتل مشهورا به جمال ها

بعد کل السنین

فی احد من الایام

قال اتل الی الشجره

لماذا احملکی علی ظهری؟

وکل اتمنا تجلس جنبی

ف ردت علی الشجره بکل صدق

انا و انت اصدقاء

و فی هذا الجمال شرکاء

حیاتی من وجودک

و جمالک من حضوری

بکل غرور اتل نظر الی الشجره

ف ضحک و بکل کبر قال

یا ایها العجوز

انتی مجرد شجره

کل هذا الجمال

من قدرتی و قوت ترابی

ف انکسر قلب الشجره

انصدمت و ارجفت

و تساقطت اوراق ها

ادمعت و انقهرت

و جفت عروق ها

انکسر ظهرها

و سقط عمودها

الطیور هاجرت

الورود ذبلت

الفرافیش تطایرت

و اصبح اتل وحیدا و خایفا

مبهوت و عاجز

و علم ان الصداقه هی تخلق

و تکمل الجمال و هی زینت الحیات

بعد مرور زمان

اتل انضرب ب جفاف

و اصبح مهجورا ب تمام

جلیل میاحے