بعد آغوش تو شعر پناهگاهم شد

بعد آغوش تو،شعر پناهگاهم, شد
مصرع و قافیه ،جای پناهم شد

قلم از جان نوشت با جوهر خویش
اما صاحب اثرش،دفتر سیاهم شد

قلم از تو نوشت،خیره شد به آسمان
رُخ زیبای تو نمایانِ در ماهم شد

غرقِ رویا گشتم و خیالی خام
و عشقی که تبدیل به آهم شد

تاختم بر اُمید وآهی و بر باد رفته
تباه و شکست حاصل اِشتباهم شد

رویا زیستن سیرت دیوانه گان است
بهای این حقیقت عمر کوتاهم شد.


جلیل میاحی