بشنو از عقل ای دل ساده

ای دل ساده بشنو زعَقل

که صعب را می کند سَهل

عشق مُجَرد درد است و آه

صد چاله دارد و هزار چاه

ای دلِ مِسکین نشو دیوانه

عشق داستان است و افسانه

تو پُر اِحساس و ظریفی

بسیار حسّاس و لطیفی

هر عشقی را مکن باور

دگر نیست یار و یاور

کس ندید عاشقِ وآقعی

نیست در هیچ طالعی

عشق،نقش است و هنر

مَده عمرجوانی را هدر

رجوع کن به حرف عقل

برهان خویش زاین جَهل

مُحکمتر از عشق رفاقت است

اُخوت و برادری و صداقت است

عشق، تنها به خالق است و بس

عشقِ مخلوق زندان است و حبس

گرنخواهی شوی رسوای زمانه

دُورِ هر شمعی نشو پروانه

عاشق باش،عاشقِ بی بهانه

امّا‌،معشوق باشد خالق یگانه

تا دل و جانت پُر شود ترانه

دنیایت گردد بهشت و گلخانه

جلیل میاحی