موُهبتِ عشق

مثل گل با صفا و زیبایی
تو رازِ عِطر گل شیدایی

ناخوانده ، در قلب ما نشستی
با میل دل، پیمان عشق بستی

با شعور عاشقی،کنم تماشایت
دل شود بهکام، از رخ زیبایت

در رود پُر شورِ مهر و وفایت
می شوم هربار،غرقِ رویایت

شورشِ موجِ عطش،در ساحلم
در موُهبتِ عشق، فقیر و سائلم

پیچکِ عشقت، بد می پیچد بر پیکرم
پروانه ی احساس،پیله می کند در باورم

ملکه ی دل می شوی و من،ندیمی با وفا
گرد حریم قصرت، بر پا می کنم بزم صفا

آنقدر نشینم کُنج دل به انتظار دلبرم
تا سر آورم فرود،در پیشگاه سرورم

جلیل میاحی

تقدیم به همسر عزیزم